De huidige manier van politiek bedrijven werkt niet meer. Wij willen een nieuwe aanpak: samenwerking tussen alle politieke fracties, focus op de grote thema's en de beslissingsmacht terug bij de gemeenteraadsleden. Samen maken we betere beslissingen voor Londerzeel.
NIET "Tegenwerken" Maar "Samenwerken"
Londerzeel staat voor grote uitdagingen de volgende jaren, dat is duidelijk.. We moeten nu beslissingen nemen die onze gemeente de komende jaren vormgeven en die grote financiële gevolgen hebben en die verder kijken dan zes jaar. Dat vraagt om eensgezindheid en samenwerking, niet om politieke spelletjes of de klassieke meerderheid (heeft alles te zeggen) versus oppositie (heeft niets te zeggen)
Twee voorbeelden:
RUP Egmontsite een succesverhaal
De discussie over de invulling van deze belangrijke plek in het midden van Londerzeel Dorp loopt al tientallen jaren. In de legislatuur 2012-2018 was er een goed plan, een ruime meerderheid en toch werd het project weggestemd. In 2018-2024 was er een gelijkaardig plan, een veel kleinere meerderheid en toch is het unaniem goedgekeurd. Het verschil: samenwerking! Het project is besproken en aangepast in verschillende werkgroepen olv Groen-schepen Van Aken, waarin alle fracties vertegenwoordigd waren en evenwaardig hun zeg hebben kunnen doen. Kortom, de inhoud is niet zo veel veranderd, maar de manier waarop wel.
Oude brandweerkazerne - onzekerheid
In contrast met de Egmontsite staat het project van de oude brandweerkazerne. Dit prestigeproject zou vermoedelijk (tot nu toe) minstens 6 miljoen euro kosten voor enkel het gebouw en de (nog niet volledige) inrichting ervan. De kosten voor buiten en de omgeving zijn nog niet gekend. Als dit zo zou doorgaan, zou er weinig budget overblijven voor andere investeringen of voor grote uitdagingen waar we voor staan. Het verschil: dit project is niet tot stand gekomen in samenwerking tussen alle fracties, maar enkel door de meerderheid gestemd. Het gevolg is waarschijnlijk dat het in de volgende legislatuur zwaar zal moeten aangepast worden. Wat dan weer jammer is van alle verloren energie, tijd en centen voor studiebureaus. Bovendien heeft de bib nog altijd recht op een goeie en aangepaste locatie.
Waarom moet het anders?
Er zijn nog redenen genoeg om anders aan politiek te doen en meer samen te werken.
Londerzeel is niet zo geweldig groot qua aantal inwoners. Van die inwoners zijn er maar weinig die politiek geëngageerd zijn. Die enkelingen zijn dan nog eens verspreid over verschillende lijsten, waarvan er maar een aantal per lijst verkozen worden. Als die dan nog eens verdeeld worden in een klassieke meerderheid-oppositie, dan zitten de meesten ervan met hun vingers te draaien of zich te frustreren… Kortom, laat ons het weinige politiek talent dat er is, niet verloren gaan, maar er gebruik van maken.
We moeten er niet flauw over doen, maar de politiek heeft niet zo’n goede naam. Dat is niet altijd terecht, maar we moeten er wel mee leven. Wat ons dan vaak verweten wordt is ‘ruziemakers’te zijn. Ook dat is weer overdreven, maar vaak wel deels terecht. De klassieke meerderheid-oppositie werkt dat ook in de hand. Wat de meerderheid doet is per definitie slecht en wat de oppositie voorstelt, wordt per definitie weggestemd want ze mogen niet scoren. Er wordt te weinig naar de inhoud van een voorstel gekeken en te veel van wie het komt. Soms is er een reflex om wat de politiek tegenstander zegt automatisch slecht te vinden en achteraf een reden te vinden waarom, ipv het eerst te onderzoeken en dat je mening te vormen. Genuanceerde stemmen, zowel in meerderheid als oppositie, komen nauwelijks aan bod. Het goede nieuws is: dit hebben we als politici zelf in de hand. We kunnen kiezen voor samenwerking, zoals bij het RUP Egmontsite, en dan krijg je een heel andere dynamiek. De stempel die we krijgen zal dan wel volgen.
Tot slot zorgt de huidige manier van meerderheid-oppositie ook voor een dynamiek die niet altijd het beste beleid voortbrengt. Even de huidige situatie schetsen:
Een beslissing in een gemeente wordt voorbereid door de administratie, wordt beslist op het schepencollege en belangrijke beslissingen gaan daarna ook nog naar de gemeenteraad. In het schepencollege zitten verschillende partijen, die maken een compromis, meestal een evenwicht tussen die verschillende partijen. Hierdoor is er achteraf geen ruimte meer om de beslissing nog aan te passen, anders is het evenwicht weg. Het gevolg is dat gemeenteraadsleden, zowel meerderheid als oppositie, zelden nog iets kunnen aanpassen.
Dat maakt dat wie lokaal politiek iets wil betekenen, burgemeester of schepen wil worden. Dus als er onderhandeld wordt na de verkiezingen tussen de partijen die samen een meerderheid gaan vormen, wil ieder een deel van de koek. Met als gevolg zo groot mogelijke schepencolleges. Vandaag bestaat dit uit 1 burgemeester en 5 schepenen, wat het wettelijk maximum is. Dit heeft niet alleen als gevolg dat gemeenteraadsleden of oppositie nog minder te zeggen hebben, maar ook dat sommige schepenen weinig of weinig betekenisvolle bevoegdheden hebben. Die schepenen willen wel van die bevoegdheden iets maken, dus eisen ook een deel van het personeel en budget op. Het gevolg is dat het budget en personeel te versnipperd geraakt en dat het beleid alle kanten op gaat. Nog erger is soms dat een schepen met belangrijke bevoegdheden geïsoleerd staat in het college omdat hij toevallig de enige schepen van zijn partij is en dus niet navenant de nodige ruimte krijgt om de uitdagingen aan te pakken
Hoe doen we dat concreet
Wat betekent dat concreet voor werking college en gemeenteraad?
Wij gaan voor een klein college, bestaande uit 1 burgemeester (die eigen bevoegdheden heeft) + zo weinig mogelijk schepenen. De wet voorziet minimum twee. Daar starten wij ook van. Dit college staat voornamelijk in voor de dagelijkse werking, het opvolgen van financiële zaken, het personeelsbeleid en de vergunningen.
De gemeenteraad behandelt alle grote onderwerpen. Deze worden voorbereid door de administratie en besproken in verschillende werkgroepen of commissies tot er een meerderheid gevonden is. Als die meerderheid is gevonden, gaan de dossiers/beslissingen zijn normale weg om tot een formele beslissing te komen.
Belangrijk is dat de raadsleden de voorstellen in alle vrijheid bespreken, zonder rekening te houden met tot welke fractie ze behoren. Dit moet leiden tot een voorstel waar ofwel een consensus over is, of waar na stemming blijkt dat er een (grote) meerderheid is.
Dit betekent dat de raadsleden in tegenstelling tot vroeger meer verantwoordelijkheid krijgen; ze komen ook minstens wekelijks samen.
Meer verantwoordelijkheid betekent betere vergoeding. De middelen die vrijkomen door minder schepen aan te stellen, worden gebruikt om het statuut van de raadsleden te verbeteren. Uiteraard gaat er in totaal naar gemeenteraad en college samen niet meer budget dan tijdens de voorbije legislatuur.